Veel mensen zullen denken, kind, zeur niet. Het is 60 kilometer verder dan waar je eerst woonde, hoe groot kan dat verschil nu zijn? Wel. Mensen. Dat verschil is gigantisch.
Heb je je wel eens een buitenlander in je eigen land gevoeld? Nou. Ik intussen wel.
Hier een (voor mij) alledaagse afbeelding:
Deze afbeelding toont een leeg pak bolletjes-vla. Bij ons in Zuid-Holland is het de gewoonte een pak vla of yoghurt 'uit te knijpen' wanneer deze bijna leeg is. Je scheurt de flappen aan de bovenkant los, vouwt het pak dubbel en duwt de hoek aan de onderkant naar binnen waarna je het laatste restje yoghurt in je schaaltje kunt deponeren. Voor mij, nuchtere Langerakkerin, is dit de normaalste zaak van de wereld.
Pudding
Toen ik deze actie uitvoerde na mijn maaltijd vanmiddag zaten er, desondanks, twee compleet verbouwereerde meisjes tegenover mij. 'Dat heb ik echt nog nooit gezien.' 'Wauw, dat is best wel praktisch' waren de zinnen die over hun lippen kwamen. Ik verbaasde me hierover en vroeg aan hen hoe zij hun laatste beetje vla dan uit het pak kregen. 'Tja, gewoon schudden' was het antwoord, 'ik heb nog nooit een pak pudding dubbel gevouwen.' Pudding. Nu was het mijn beurt om hen dom aan te staren. Pudding? In Zuid-Holland is dit pudding.
Oké, die aardbeien zijn optioneel. Maar dit is pudding. Nou, in Brabant dus niet.
Wisten jullie trouwens dat Limburgers zo ongeveer allemaal een Franse voornaam hebben? Ik verbaas me nog steeds over namen als Gaston, Isabeau en Jules. Nog steeds schiet ik in de lach als iemand me niet verstaat. 'Wablief?' zeggen ze dan.
Hallé
Inspanning is ook zeker vereist als je een gesprek probeert te voeren. Die 'zachte g' klinkt wel lekker gezellig maar ik moet mezelf er toch telkens weer toe zetten om goed te luisteren omdat ik gewoon anders echt de helft van de zin mis. Als ik vervolgens weer begin te praten voel ik me net een schreeuwende Duitser omdat de klanken die uit mijn mond komen zo hard en fel zijn vergeleken met die schattige Lim-en Brabo's.
Dan zijn er nog de mensen die mij groeten met 'Hallé'. Ondanks de hilarische situaties die ik hier eerder door heb meegemaakt, blijf ik het een rare groet vinden. Net als 'ik ben vanmorgen om 09.00 uur aangereden.' Je zou je toch kapot schrikken. De eerste keer dat iemand dit tegen mij zei had ik 112 al bijna aan de lijn. Maar nee hoor, ze bedoelen dan gewoon dat ze 09.00 uur vertrokken zijn.
Weet je. Die Brabanders en Limburgers zijn maar rare lui, maar och, wat voel ik me thuis :)
Inspanning is ook zeker vereist als je een gesprek probeert te voeren. Die 'zachte g' klinkt wel lekker gezellig maar ik moet mezelf er toch telkens weer toe zetten om goed te luisteren omdat ik gewoon anders echt de helft van de zin mis. Als ik vervolgens weer begin te praten voel ik me net een schreeuwende Duitser omdat de klanken die uit mijn mond komen zo hard en fel zijn vergeleken met die schattige Lim-en Brabo's.
Dan zijn er nog de mensen die mij groeten met 'Hallé'. Ondanks de hilarische situaties die ik hier eerder door heb meegemaakt, blijf ik het een rare groet vinden. Net als 'ik ben vanmorgen om 09.00 uur aangereden.' Je zou je toch kapot schrikken. De eerste keer dat iemand dit tegen mij zei had ik 112 al bijna aan de lijn. Maar nee hoor, ze bedoelen dan gewoon dat ze 09.00 uur vertrokken zijn.
Weet je. Die Brabanders en Limburgers zijn maar rare lui, maar och, wat voel ik me thuis :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten