 |
| Hier drinkt Harry water. Foto: Wilke Stuij |
Ik ga me vandaag verplaatsen in een duif. Ik wilde in eerste instantie
de duif graag Harry noemen, dit omdat ik dat gewoon een leuke naam vind. Toen
ik me vervolgens probeerde in te leven in Harry’s leven bedacht ik me dat ik
het mezelf extra moeilijk aan het maken was. Een duif proberen te begrijpen is
één ding, dat wil ik nog wel proberen. Maar als ik die duif dan vervolgens ook
nog mannelijk laat zijn, is het sowieso onbegonnen werk. Mannen zijn echt
raadselachtige wezens, dan zijn duiven nog beter te analyseren. Ik probeer nu
niet alle mannen op deze aardbol te beledigen hoor, het ligt sowieso aan mij en
aan mijn inbeeldingsvermogen, houdt de rotte tomaten dus nog maar even bij
jullie.
Om deze reden besluit ik dus dat ik me ga verplaatsen in een vrouwelijke duif. Toch vind ik Harry nog steeds een leuke naam. Ik hoop daarom dat het niet te verwarrend voor je is dat deze duif vrouwelijk is maar Harry heet. Het zal misschien eerst een beetje onwennig zijn maar het komt wel goed. Onze poes heette bijvoorbeeld Olivier terwijl het een vrouwtje was, ging prima, kwestie van gewenning.
Even voorstellen
Tijd om Harry voor te stellen. Harry is geboren op 18 september 1991. Het was een woensdag. Ze komt uit een fijne, warme familie en ze heeft twee oudere zussen die helaas een aantal jaar geleden zijn geëindigd als soep. Harry is een echte Utrechtse. Ze kent de stad als haar eigen broekzak.
Zo’n vijf jaar geleden sloeg het noodlot toe. Harry hopste vrolijk door het Majellapark toen er een grasmaaier aan kwam rijden. Ze probeerde de maaier nog te ontwijken maar het ging allemaal te snel. Het is nooit meer echt goed gekomen met haar rechterpoot. Haar vriendinnen noemen haar nu ‘Harkende Harry’ omdat ze haar poot altijd een beetje achter haar aan sleept. Harry was het een beetje zat buiten in de kou en loopt nu dan ook al zo’n 2,5 maand rond op Utrecht Centraal. Dit heeft zo zijn voor-en nadelen. Er is veel eten en het is er lekker warm, maar tegelijkertijd zijn er ook erg veel mensen en is het lastiger om een goede locatie te vinden om ongestoord haar behoefte te doen.
Kamerverkiezingen
Harry heeft veel contact met mensen. Ze is dan ook aardig goed op de hoogte van de gang van zaken hier in Nederland en ze is zeer betrokken. Ze probeerde tijdens de Tweede kamerverkiezingen van 2012 te participeren en haar stem uit te brengen op Marianne Thieme, maar ze werd met een bezem het gebouw uitgejaagd. Sindsdien is haar vertrouwen in ons democratische systeem een beetje geschaad.
Ondanks dat haar leven de nodige tegenslagen heeft gekend is ze een tevreden schepsel. Ze snapt dan ook nooit zo heel goed waar de mensen allemaal mee bezig zijn. Elke dag zijn ze onderweg. Naar school, naar hun werk, naar sportclubs, naar concertgebouwen, naar vakantiebestemmingen. Er wordt van alles van hen verwacht en aan hen opgedragen. Harry merkt dat veel mensen er soms dan ook helemaal doorheen zitten. Stress, boosheid, onbegrip, het komt er soms allemaal uit als ze voor de trein staan te wachten en deze weer eens niet komt opdagen omdat er bladeren op het spoor liggen. Als de mens eenmaal in zo’n staat verkeerd is het uitkijken geblazen, dat heeft Harry door de tijd heen wel geleerd. Het gebeurt dagelijks dat mensen hun frustratie uiten door in haar richting te schoppen of lelijke woorden tegen haar te spreken. Harry begrijpt dit niet.
Perron 15A
Ze zat hier pas weer eens over na te denken terwijl ze op een Tl-buis zat boven perron 15A. Waarom lijken mensen nooit echt blij te zijn? Er is een pensioenregeling bij ouderdom, er is een voedselbank bij armoede, kinderen en jongeren kunnen naar school, mensen hebben twee armen waarmee ze elkaar kunnen knuffelen en bovendien wordt er geen soep van hen gemaakt. Nee, Harry kan er niet bij met haar hoofd en dat terwijl ze toch echt niet uit een ei komt.
Het wordt inmiddels alweer avond en Harry is onderweg naar de roltrappen bij Hoog Catharijne. Hier luistert ze elke avond naar de man met de gitaar. Hij kan niet verschrikkelijk mooi gitaarspelen en zingen doet hij ook nogal eigenzinnig maar toch kan ze erg van hem genieten. De man met de gitaar heeft, net als Harry, geen huis en geen zekerheid. Hij staat er vrijwel elke dag om op de één of andere manier wat geld binnen te halen. Dit is niet altijd even makkelijk. Toch is hij dankbaar voor elke euro die voorbijgangers zonder echt naar hem te kijken in zijn hoed gooien.
Aan het eind van de avond eet de man met de gitaar een stuk brood op wat hij net uit de prullenbak heeft weten te vissen. Hij gooit een paar kruimels richting Harry. Samen genieten ze van de rust en het eten. De zaterdag is voorbij en ze gaan slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag.
Om deze reden besluit ik dus dat ik me ga verplaatsen in een vrouwelijke duif. Toch vind ik Harry nog steeds een leuke naam. Ik hoop daarom dat het niet te verwarrend voor je is dat deze duif vrouwelijk is maar Harry heet. Het zal misschien eerst een beetje onwennig zijn maar het komt wel goed. Onze poes heette bijvoorbeeld Olivier terwijl het een vrouwtje was, ging prima, kwestie van gewenning.
Even voorstellen
Tijd om Harry voor te stellen. Harry is geboren op 18 september 1991. Het was een woensdag. Ze komt uit een fijne, warme familie en ze heeft twee oudere zussen die helaas een aantal jaar geleden zijn geëindigd als soep. Harry is een echte Utrechtse. Ze kent de stad als haar eigen broekzak.
Zo’n vijf jaar geleden sloeg het noodlot toe. Harry hopste vrolijk door het Majellapark toen er een grasmaaier aan kwam rijden. Ze probeerde de maaier nog te ontwijken maar het ging allemaal te snel. Het is nooit meer echt goed gekomen met haar rechterpoot. Haar vriendinnen noemen haar nu ‘Harkende Harry’ omdat ze haar poot altijd een beetje achter haar aan sleept. Harry was het een beetje zat buiten in de kou en loopt nu dan ook al zo’n 2,5 maand rond op Utrecht Centraal. Dit heeft zo zijn voor-en nadelen. Er is veel eten en het is er lekker warm, maar tegelijkertijd zijn er ook erg veel mensen en is het lastiger om een goede locatie te vinden om ongestoord haar behoefte te doen.
Kamerverkiezingen
Harry heeft veel contact met mensen. Ze is dan ook aardig goed op de hoogte van de gang van zaken hier in Nederland en ze is zeer betrokken. Ze probeerde tijdens de Tweede kamerverkiezingen van 2012 te participeren en haar stem uit te brengen op Marianne Thieme, maar ze werd met een bezem het gebouw uitgejaagd. Sindsdien is haar vertrouwen in ons democratische systeem een beetje geschaad.
Ondanks dat haar leven de nodige tegenslagen heeft gekend is ze een tevreden schepsel. Ze snapt dan ook nooit zo heel goed waar de mensen allemaal mee bezig zijn. Elke dag zijn ze onderweg. Naar school, naar hun werk, naar sportclubs, naar concertgebouwen, naar vakantiebestemmingen. Er wordt van alles van hen verwacht en aan hen opgedragen. Harry merkt dat veel mensen er soms dan ook helemaal doorheen zitten. Stress, boosheid, onbegrip, het komt er soms allemaal uit als ze voor de trein staan te wachten en deze weer eens niet komt opdagen omdat er bladeren op het spoor liggen. Als de mens eenmaal in zo’n staat verkeerd is het uitkijken geblazen, dat heeft Harry door de tijd heen wel geleerd. Het gebeurt dagelijks dat mensen hun frustratie uiten door in haar richting te schoppen of lelijke woorden tegen haar te spreken. Harry begrijpt dit niet.
Perron 15A
Ze zat hier pas weer eens over na te denken terwijl ze op een Tl-buis zat boven perron 15A. Waarom lijken mensen nooit echt blij te zijn? Er is een pensioenregeling bij ouderdom, er is een voedselbank bij armoede, kinderen en jongeren kunnen naar school, mensen hebben twee armen waarmee ze elkaar kunnen knuffelen en bovendien wordt er geen soep van hen gemaakt. Nee, Harry kan er niet bij met haar hoofd en dat terwijl ze toch echt niet uit een ei komt.
Het wordt inmiddels alweer avond en Harry is onderweg naar de roltrappen bij Hoog Catharijne. Hier luistert ze elke avond naar de man met de gitaar. Hij kan niet verschrikkelijk mooi gitaarspelen en zingen doet hij ook nogal eigenzinnig maar toch kan ze erg van hem genieten. De man met de gitaar heeft, net als Harry, geen huis en geen zekerheid. Hij staat er vrijwel elke dag om op de één of andere manier wat geld binnen te halen. Dit is niet altijd even makkelijk. Toch is hij dankbaar voor elke euro die voorbijgangers zonder echt naar hem te kijken in zijn hoed gooien.
Aan het eind van de avond eet de man met de gitaar een stuk brood op wat hij net uit de prullenbak heeft weten te vissen. Hij gooit een paar kruimels richting Harry. Samen genieten ze van de rust en het eten. De zaterdag is voorbij en ze gaan slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten