Examens

Examens zijn goed voor me. Dit is vreemd. Wat eigenlijk zijn 'positief' of 'goed' niet de eerste woorden die in je opkomen als je denkt aan examens. Toch is het zo.

Dankzij de examens heb ik mijn meivakantie goed besteed. Normaal slaap en eet ik tijdens mijn vakanties. Nu moest ik van mezelf twee weken lang leren. Oke, ik heb alsnog wel geslapen en gegeten, dat geef ik toe. Maar ik heb ook heel veel geleerd, nieuwe kennis opgedaan, me min of meer gehouden aan mijn planning en ook nog structuur in mijn leven aangebracht door elke dag om 09.30 op te staan, te eten, te fitnessen en vervolgens te gaan leren. Niet slecht toch zou je zeggen.

Optreden
Nog een positief punt aan examens is het feit dat je kleine dingen meer gaat waarderen. Ik houd van muziek. Heel erg. Maar nu ik na elke geleerde paragraaf aardrijkskunde een liedje op mijn iPod mocht uitkiezen en heel hard mocht afspelen, waardeerde ik de nummers nog meer. (vooral als ze lekker lang duurde, dankjewel Justin Timberlake) Ik zette het nummer heel hard aan, ik pakte een bus deodorant of een haarborstel opdat deze kon dienen als microfoon, ik deed het rolgordijn een stukje dicht want eigenlijk schaamde ik me wel een beetje voor de overburen en ik zong uit volle borst mee met het nummer, inclusief bewegingen en emotionele gezichtsuitdrukkingen. 

Een speciale dank gaat hier naar Demi Lovato die zo geweldig is dat ze haar nieuwe album laat uitkomen tijdens mijn examens zodat ik heel veel nieuwe, perfecte, geweldige, mooie nummers kan leren. 

Positief
Ook waardeerde ik eten meer. Nog meer, dat is dus mogelijk. Koop een zak snoep en leg de snoepjes verspreid over een Latijnse tekst neer. Elke keer als je de regel Latijn passeert waar het snoepje is gelokaliseerd en je dus weer meer geleerd hebt mag je het snoepje opeten. O, wat waardeerde ik die karameltoffees. Je leert dus de kleine dingen meer waarderen omdat het nou eenmaal het enige is wat je even kan wegtrekken uit het duister van de letters, boeken en cijfers.

Nee, ik ben nog niet klaar. Er zijn nog meer positieve punten te noemen. Ik heb namelijk de komende maand een doel met mijn leven. Nee, ik ben niet zo hopeloos dat ik helemaal geen doelen heb in mijn leven, zeker wel, maar dit doel is toch wel heerlijk concreet, duidelijk en binnen handbereik. Ik ga bikkelen en omdat ik bikkel ga ik mijn diploma halen. Als ik mijn diploma heb, hoef ik nooit meer naar mijn Latijn leraar te luisteren of te kijken, hoef ik nooit meer wiskundeopgaven te maken en hoef ik ook nooit meer na te denken of mijn school nu Gymnasium Camphusianum heet of Camphusianum Gymnasium.

Moeder
Verder let ik er ook nog eens op hoe laat ik naar bed ga. Dat is ook positief. Ik wilde perse 8 uur per nacht slapen. Dit zou namelijk de concentratie voor de volgende dag sterk verbeteren. Ik moet toegeven dat dit niet helemaal is gelukt elke avond maar de intentie is er en dat is heel goed. Ook heb ik gelezen dat het slecht is voor de concentratie om 's ochtend voor een examen televisie te kijken. Ik heb dus tijdens mijn ontbijt gepraat met mijn moeder en de krant gelezen. Dit zie ik ook wel als positief. Mijn moeder vond het in ieder geval leuk.

Aan het eind van ieder betoog moet je even samenvatten. Dankzij de examens heb ik dus mijn meivakantie goed besteed, heb ik structuur in mijn leven, waardeer ik zaken meer, heb ik een duidelijk doel voor ogen en slaap ik meer.

Oke, ik moet eerlijk zijn. Toen ik 20 minuten geleden begon met dit bericht op mijn blog schrijven zat ik even in een zwart gat. Geen zin, geen motivatie, geen discipline. Maar nu ik al deze positieve punten heb gezien en nu ze eigenlijk ook nog heel erg kloppen ga ik weer. Ik ga wiskundesommen maken, geschiedenis lezen, Duitse en Engelse teksten ontcijferen en ondertussen snoep eten en concerten geven voor mijn meubilair in mijn slaapkamer met een bus deodorant in mijn rechterhand. Het leven is goed.